Ik <3 wonen: zoals het klokje thuis tikt...

“Tassen inpakken, schoenen aantrekken en tandenpoetsen! Over 5 minuten moeten we echt weg meiden!”, roep ik naar boven. Een half uur later is het huis van mij. Als de sokken achter het bed van mijn puber zijn weggevist, de hagelslag van het aanrecht is verdreven en de yogurtbakjes zijn verzameld bij de TV en in de vaatwasser staan, kan het genieten beginnen. Geen rommel, opgeschudde kussens op de bank, een opgeruimde eettafel en niemand die daar de komende drie uur verandering in brengt. 

Klein maar fijn

Als meisje van twaalf had ik al een Mondriaan servies bij elkaar gespaard en stond er elke middag een pot thee op een waxinelichtje in mijn kamertje. Ik fantaseerde toen al over mijn eigen huisje. Vijf jaar later was het zover: een studentenkamer in een jongenshuis. De hele woning was één grote chaos (en vies!), behalve mijn kamer. Met een mooie vloer, bedbank, eettafel, salontafeltje, tv en gezellige accessoires was ik een uitzonderlijke student. Ik kon daar uren alleen doorbrengen op mijn kamertje. Gewoon lekker rommelen, met de kaarsjes aan en de bekende pot thee binnen handbereik. Ik voelde me thuis.

Wat is thuis?

‘Thuis’ is een gevoel en dus moeilijk te definiëren. Je thuis voelen hoeft niet per se betrekking te hebben op je huis. Het kan ook betrekking hebben op je woonplaats, een sportclub, je werk of je school. Voor mij betekent dit, dat de omgeving waar ik vaak ben, opgeleukt moet worden met spullen die me het thuisgevoel geven. Bij verschillende werkgevers heb ik met meubels lopen slepen en nam ik kratjes met potten, planten en foto’s van huis mee. Op vakantie geldt natuurlijk hetzelfde. Daarom hebben we vijf jaar geleden een caravan aangeschaft. Het gezellige tafelzeil van thuis, meegenomen naar de gehuurde stacaravan, compenseerde niet langer de gore toiletten, de lippenstift op de ‘schone’ bekers in de kast en de onverklaarbare vlekken op de meubels. De caravan werd grondig gereinigd en eigen gemaakt: nieuwe stof over de banken, een fris krijtverfje, schoolbordverf op de deur, vrolijke kussens, een stippenkleedje en krukjes met stippen. Thuis!

In Holland staat een huis

Echt thuis voel ik me in ons bijna honderd jaar oud herenhuis. Alles piept en kraakt, ’s winters is het koud en scheef is het nieuwe recht. Het feit dat ik geen huis ken, dat hetzelfde is als ons huis, maakt me blij. Ik houd niet van ‘copy paste’ en dat geldt ook voor de inrichting. Zo heb ik elementen toegevoegd, die ik niet gauw bij een ander zal vinden. Ik maak graag ontwerpen op behang of grote panelen én ben gek op mooie foto’s, dus deze combinatie heb ik ook gebruikt in ons interieur. En door gebruikte materialen een tweede leven in te blazen heb ik vaak unieke eyecatchers voor weinig geld, wat ook nog eens goed is voor het milieu (en het humeur van mijn vriend aan het einde van de maand;-). Denk aan een oud fietswiel met een nieuwe gekleurde coating, een oude paneeldeur met hip grafisch motief, een oude ladder in de dip dye en effen borden voorzien van hippe teksten met porseleinverf. 

Er waren wel een paar dingen waar ik zelf niet voor gekozen had, maar die we toch hebben laten zitten, omdat ze bij het huis passen. De schouw in de woonkamer bijvoorbeeld. Een klassieke uitvoering in een zandkleurig natuursteen. Ik had liever een stoerdere variant gewild, maar toch is het een prachtexemplaar en had ik de uitdaging om deze klassieke schouw een stoer tintje te geven. Dat is gelukt! En nog een keer en nog een keer…(bloos). In één jaar tijd heeft de schouw meer dan zes verschillende looks gehad.  

Het is half twaalf, tijd om op de fiets te springen en de gezellige chaos weer binnen te halen. Ik drink mijn laatste slok koffie op en zing mee met het nummer van Sade, terwijl ik vrolijk de naald van de platenspeler oppak en terugzet. Straks liggen de schooltassen en schoenen weer op plekken, waar ik ze liever niet zie…De functionele lockerkasten in de gang blijken in de praktijk niet aansprekend genoeg te zijn. Mijn liefde voor wonen en het altijd bezig zijn met kleur, interieur en accessoires, is voor de rest van het gezin een normaal gegeven. Ze weten niet anders en kiezen daarin hun eigen weg. En dan bedenk ik me, dat juist die dynamiek ervoor zorgt, dat ik extra geniet van ‘mijn woonmomentjes’!

Liefs,

Lidia

PS ; dit blog is op een speciale manier tot stand gekomen. De hele maand oktober is VT Wonen op zoek naar (nieuw) blogtalent. Ik doe mee! Waarom? In mijn vorige blog over mijn bezoek aan de VT Wonen & Designbeurs zegt de intro eigenlijk genoeg: 

"Bloggen is gewoon leuk. Ik verdien er niets mee, het kost veel tijd en er zijn te weinig mensen die mijn stukjes lezen … Maar dagelijks doe ik zoveel inspiratie op, met een hoofd vol ideeën tot gevolg. Door dit te fotograferen en op te schrijven geef ik mijn brein wat rust. En dan komen er verrassingen uit onverwachte hoek: een uitnodiging om met het gastblogteam van Furnlovers naar de VT Wonen & Design beurs te gaan. Nog meer input! En daarom uiteraard weer een verhaal, foto’s en video over mijn ervaringen, inspiratie & musthaves voor jou."