Waarom gaan mensen toch altijd naar dezelfde drukke plekken? En helemaal nu, met dat gekke virus dat de wereld in zijn greep heeft. Er zijn zoveel mooie alternatieven, waar je zonder problemen anderhalve meter afstand kunt houden van andere mensen. En dat binnen een paar uur rijden! Deze zomervakantie is anders dan alle andere en wij bleven daarom in Nederland en trokken er op uit met onze Pop-up Vanity, fietsen en hike schoenen. Op zoek naar plekken waar we ons even niet druk hoefden te maken over aerosolen, mondkapjes en plastic handschoenen. Ik zet 9 ultieme hotspots in Nederland voor je op een rij. 

In Nieuw-Statenzijl op de grens met Duitsland staat een vogel-kijk-hut met uitkijk over het wad. De route ernaartoe is al een avontuur! Een meters lang houten vlonderpad, door het hoge riet, laten je steeds sneller lopen, omdat je nieuwsgierig bent waar je uitkomt. Ik ging op pad op een mooie zomeravond en werd getrakteerd om een prachtige zonsondergang. Vanaf de Kiekkaste heb je een bijzonder uitzicht over een surrealistisch landschap en hoor je het geluid van honderden vogels. Verder niets...Dit was pure magie.

Groningen staat bekend om zijn weidse vergezichten. Het Dannemeer in Schildwolde is in 2014 aangelegd. Landbouwgrond maakte plaats voor moeras, open water en kruidenrijk grasland, waar vogels veilig kunnen broeden. In het Dannemeer, dat hoort bij natuurgebied 't Roegwold, ligt het knuppelpad: een lange houten vlonder over het water. Een mooi lijnenspel in het landschap, dat zich goed leent voor een wandeling met fraai uitzicht. En om te fotograferen dus! Het liefst was is halverwege lekker gaan zitten met een flesje wijn en wat hapjes, maar dan krijg je natte voeten als er wandelaars willen passeren en anderhalve meter afstand de eis is ;-).

In het Drents-Friese woud heeft Staatsbosbeheer een hele toffe route aangelegd die je loopt op je blote voeten. Nu hebben we vaker een blote voetenpad bewandeld, maar deze is zoals het hoort: tot en met je knieën door de modder! Dit pad, waarvoor je € 3,- p.p. betaald, is afgesloten en alleen toegankelijk met een sleutel. De route kan op deze manier goed onderhouden worden, zonder dat het een geplaveid pad is. Het gaat juist om de 'hindernissen'. De route is 2 kilometer, maar als je het leuk vindt,  doe je het rondje nog een keer. Aan het einde van de route zijn er spoelbakken en zeep om de dikste modder van je voeten te spoelen. 

Midden in het bos, vlakbij het klimpark in Appelscha, staat de Bosbergtoren.  Deze toren is 33 meter hoog  en staat daarnaast ook nog eens op een 20 meter hoge stuifduin. Kaartjes om naar boven te komen kosten € 2,- p.p. In verband met de corona maatregelen moet je met de lift naar boven en daal je met de trap weer af. Je komt hierbij langs verschillende plateaus met mooie uitkijkpunten. Uiteraard is het hoogste punt het mooist! Er wordt met markeringen aangegeven welke richting je uitkijkt. Voor de bikkels zijn er loopbruggen met een glazen vloer onder je voeten, waar je natuurlijk fantastische foto's kunt maken. Het moet dan alleen niet zo hard waaien als toen ik er op stond...De foto spreekt boekdelen, denk ik.

We zaten nog maar net in een lockdown toen ik via Instagram iemand zag die in een hutje midden op de hei verbleef. Het sprak me direct aan en ik werd steeds enthousiaster: zelf hout hakken, vuur maken, water uit de grond pompen en geen wifi. Mijn droom is om off the grid te gaan wonen, maar dit leek me een leuke eerste  stap om het gevoel erbij te krijgen. Juist of ook in tijden van corona blijkt deze vorm van recreëren een gouden formule, want ik kon nog net een plekje bemachtigen via Cabiner in juli. En zo vertrokken we op een prachtige dag, bepakt met elk een zware rugtas, de Drentse wildernis in. Met een oldschool kaart moesten we de route vanaf het startpunt naar onze cabin uitvogelen...Gelukkig hadden we onze Garmin bij ons! Een paar uur later doemde ons huisje op, midden in het paradijs (vol brandnetels). Wat een avontuur! We besloten eerst water te pompen en te koken. Een half uur later zaten we met een heerlijke kopje thee en onze warme broodjes uit de gietijzeren stoofpan op de veranda. Daarna trek ik mijn meegebrachte rubberen handschoenen aan en begin met mijn mes een weg door de brandnetels te snijden. De afgesneden brandnetels besluit ik later te gaan blancheren in de ouderwetse theepot, om er thuis pesto van te kunnen maken (bekijk het recept). Als we 's avonds onze stoofpot eten op de veranda, samen met het enige biertje dat in onze rugtas paste, vol ik me intens gelukkig. Het leven hier is simpel en overzichtelijk, iets wat we in 'de echte wereld' zijn kwijt geraakt.

In de Hunzevallei runnen Dries en Marieke hun recreatieve onderneming met o.a. outdooractiviteiten voor groepen, maar waar je ook als gezin prima terecht kunt om te steppen, kanoën of een potje boerengolf te spelen. Wij hebben alles uitgeprobeerd! Toen we in een lockdown terecht kwamen wilden we er als gezin toch graag af en toe even uit, maar wel Corona proof. En dit kan bij Breeland. De eerste keer dat we bij de receptie staan kregen we een grote step mee, met een routekaart en stepten over de Hondsrug op zoek naar letterboxen. Na deze leuke puzzeltocht op de step, zijn we een paar weken later weer van de partij; nu om te golfen met een voetbal.  Gewapend met bolderkar lopen we na onze pitch de bal achterna. Lol! Nu willen we natuurlijk ook nog kanoën, maar wachten daarvoor op het echte mooie weer, wat zich begin augustus aandient. De keuze valt op een Canadese kano voor vier personen. Met elk één peddel hebben we na een mopperronde van de zussen de slag snel te pakken. We varen onder allerlei bruggetjes door naar steiger 9, waar we heerlijk kunnen picknicken onder de bomen en in het water kunnen springen om af te koelen. En terwijl de stranden om negen uur 's ochtends al overvol bleken te zitten, hebben wij deze dag zonder drukte op het water kunnen doorbrengen. Heerlijk!

Onze bezoeken aan Texel zijn al niet meer op één hand te tellen en toch ontdekken we elke keer wel weer wat nieuws. Het fijne van dit eiland is de rust, zelfs als het eiland vol met toeristen zit. Dan ook zijn er prachtige gebieden waar bijna niemand is. De Slufter is zo'n plek. Een natuurgebied dat in open verbinding staat met de Noordzee. Het kan dus voorkomen dat dit gebied onder water komt te staan na een storm. Vanaf de Sluftertrap hebben wij een prachtig uitzicht over de duinen, kwelders en het paars bloeiend lamsoor dat er groeit. Er zijn verschillende wandelroutes naar de Sluftergeul en de zee. Onderweg hoor je alleen de vogels en kun je genieten van het weidse uitzicht, dat zelfs wat buitenlands aandoet. 

Ons favoriete plekje op Texel is bovenin bij de vuurtoren, maar nu ook het oude haventje van De Cocksdorp. Per ongeluk kwamen we hier 's avonds langs toen het eb was en twee bootjes op het droge zagen liggen. We besloten met onze blote voeten over het wad te lopen en te kijken wat we onderweg tegen kwamen. Krabben, wormen, schelpen en heel veel zeewier dus. Terwijl vader en dochter zich gebogen over de smurrie voortbewogen, genoot ik van de roze lucht die boven het maanachtige landschap verscheen en snoof de zoute lucht van dit gebied op. Ik besloot op de steiger te zitten en werd vergezeld door Harrie de zeemeeuw. Wat heerlijk om zo vrij te zijn als een vogel! Maar toch fotografeer ik ze liever ;-)

Na twee weken strand (Petten en Texel), besluiten we om nog een week in de bossen door te brengen. Onze uitvalsbasis wordt Groesbeek en vandaar verkennen we de wandel- en mountainbikeroutes in de buurt. Ik loop in mijn eentje de 18e etappe van het Pieterpad van Groesbeek naar Gennep (Limburg). Deze route loopt over de Sint Jansberg en is daardoor een behoorlijke klim, maar wel met fantastische uitzichten! Bij het eindpunt word ik opgehaald door de familie en lunchen we op het gezellige plein in het dorp. Dit proeft naar meer en daarom beklimmen we ook de Duivelsberg en Wolfsberg te voet en te fiets. Op de Wolfsberg stuitten we op een borreltuin en vieren we de verjaardag van Richard onder een idyllisch prieeltje met een waanzinnig uitzicht. Op de Duivelsberg eten we pannenkoeken. Op onze laatste dag sluiten we af met een mini wijnproeverij op de wijngaard van de Holdeurn.  We proeven de wijn van de eigen geteelde witte druivenrassen. Fris en fruitig! Dit is zo'n plekje waar je niet meer weg wilt en waar ik nog vaak aan terug zal denken.

Het weer zou wat te wensen overlaten en dus gingen we op zoek naar plek waar we eventueel ook konden schuilen. Via internet moesten we onze kaartjes alvast reserveren en zo waren we dus verzekerd van een dagje dierenvertier. Bij binnenkomst hadden de kinderen gelijk groot lol met de alpaca's, die je ook zelf mocht voeren. Dier en welzijn staan centraal in dit park en dat merk je direct; grote verblijven en blij ogende beesten. We stonden oog in oog met beren, tijgers een krokodil en doodshoofdaapjes.

Ook dieren in nood worden hier opgevangen door Stichting Leeuw, om ze na herstel weer terug te kunnen laten keren in het land van herkomst. Dit doen ze door middel van een jaagsimulator en wij mochten zien hoe dit in zijn werk ging. Met de simulator worden de katachtigen sterker en sneller, wat hun jaaginstinct versterkt. Het grote verschil tussen katachtigen in het wild en katachtigen in gevangenschap is dat de eerste groep moet jagen om te kunnen eten. De jacht zorgt voor een ontlading van energie, opbouw van spierkracht en conditie. Doordat katachtigen in gevangenschap dit niet hebben, vertonen ze door alle opgekropte energie ander gedrag. Met de jaagsimulator kan Stichting Leeuw ze deze energieontlading teruggeven, door een stuk vlees aan een katrol te hangen. Zo draagt de jaagsimulator bij aan een betere kwaliteit van leven van deze beesten.

Op Instagram plaatste ik een filmpje van de jaagsimulator en nog heel veel meer! Nieuwsgierig?  Neem dan een kijkje onder de verschillende highlights die ik heb aangemaakt. Ik hoop je geïnspireerd te hebben om op zoek te gaan naar plekken waar je niet hutjemutje op elkaar hoeft te zitten. Weet jij ook van dit soort plekken zonder coronastress? Laat je tip hier voor me achter :-)

Stay safe & enjoy,

Lidia