'Hoe is het verder, heb je het een beetje druk?', werd me laatst gevraagd door iemand wie ik al een poosje niet had gezien. De flauwe woordspeling kan ik nooit laten bij deze vraag en dus antwoord ik: 'Met Vedder gaat alles goed'. Het kwartje valt niet, merk ik op. En dus vervolg ik met te zeggen dat ik het niet druk heb. Hij kijkt me vragend aan. Ik vind het interessant om te zien hoe mensen reageren, als je ze niet het antwoord geeft wat ze verwachten. Kennelijk wordt succes gekoppeld aan hoe druk we het hebben. Stellen we pas iets voor als we kunnen laten zien wat we allemaal doen en bereiken? 

Eén van mijn hardnekkige overtuigingen was dat een eindeloze to do list me uiteindelijke voldoening en succes zou geven. Het alternatief (tevreden zijn met weinig, eenvoudiger leven en een lege agenda hebben) levert vragen op en weinig likes. Ik moet eerlijk zeggen dat het nog steeds heerlijk is om to do lijstjes aan te leggen, omdat dit structuur biedt aan een hoofd vol popcorn. En dingen afstrepen is ook fijn, maar als er drie keer zoveel op de lijst komt te staan, dan er afgestreept mag worden, voelt dit niet goed. Ik ging daardoor dingen afraffelen, vergat dingen en kreeg een kort lontje. Vooral als er onverwachte dingen tussendoor kwamen die niet op mijn lijstje stonden. Zo liep ik geregeld met rode vlekken in mijn nek van de ene afspraak in de andere. En kookte ik zo snel en eenvoudig mogelijk (prik, prik, ping). Sporten stelde ik vaak uit tot morgen (dan die morgen, ooit), want ik had geen tijd. Maar hé, ik had wel een heel flitsend leven! Pas toen ik leerde hoe ons stress systeem werkt, wat voeding en beweging voor uitwerking heeft om ons lijf en brein en wat de rol van de psyche is in ons dagelijks gedrag, veranderde er iets . Door een not-to-do list aan te leggen werd ik me bewust van mijn energielekken, het gevecht met mezelf  en met de tijd. 

Wij zijn namelijk geneigd te denken dat succes ontstaat door dingen te doen en 'aan' te staan. De coronacrisis heeft een ander of misschien extra beroep gedaan op deze 'aan-stand': thuiswerken, online ondernemen, piekeren, angst...Maar soms ontstaat succes juist door dingen niet te doen, sterker nog, door dingen bewust te laten. Jezelf even 'uit' zetten creëert ruimte voor wat er moet gebeuren. Niet alleen in onze agenda, ook in ons hoofd. En ondanks de abrupte rem van de lockdown en de lege agenda, was het misschien alles behalve rustig in je hoofd. Want er moest in huis opeens een werkplek gecreëerd worden, kinderen kregen thuis onderwijs en offline verschoof naar online. Ik had baat bij mijn not-to-list, welke ik voor de lockdown al had gemaakt. Hiermee trainde ik mezelf om focus te hebben, waardoor ik productiever omga met mijn tijd.

Ik heb ervaren dat het niet belangrijk is hoeveel je doet, maar wat je doet. En juist de dingen waar ik me nooit geen tijd voor gunde, werden opeens heel belangrijk voor mij. Dit resulteerde in elke dag minstens een half uur bewegen (het liefst buiten) en veranderde ik van een magnetron-kok in een natuurvoedingsdeskundige, wie elke dag volwaardige en lekkere gerechten (check dit nieuwste recept voor een overheerlijke Avocado-Kokos-Koek) op tafel zette en zet! Want in en ook na de lockdown had ik baat bij de pijlers waar ik belang aan hechtte. En die waren ontstaan door juist dingen niet meer te doen. Door te onthaasten -de 'uit-stand'- kon ik slimmere keuzes maken. Of beter gezegd;  ze ontstonden, door met een fotocamera de natuur in te duiken Zo werkt het: hoe meer ruimte we hebben, hoe meer ruimte we maken. Dat komt doordat we steeds meer zinvolle keuzes maken. Met meer aandacht werken. Minder tijd verspillen. Beter voor onszelf zorgen. Minder vaak ziek zijn. En meer energie overhouden. 

Ons ‘aan’ en ‘uit’ staan wordt geregeld via ons zenuwstelsel. Het sympathisch zenuwstelsel vertegenwoordigt de ‘aan’ stand. Je bent alert, je spieren zijn aangespannen en er stroomt adrenaline door je lijf. Hartstikke handig voor wanneer je wilt presteren, die deadline wilt halen en om ’s ochtends uit bed te komen. Als je je parasympathisch zenuwstelsel activeert, komt je herstelsysteem in actie. Dan kan je spijsvertering op gang komen, nemen je hartslag én bloeddruk af en verlaagt de bloedsuikerspiegel. Beide kanten van ons zenuwstelsel zijn dus belangrijk voor onze gezondheid. De balans tussen de twee is essentieel, en juist die verliezen we in ons leven maar al te makkelijk uit het oog. We zijn vergeten dat periodes van ‘aan’ staan opgevolgd moeten worden door rust.

We vangen de signalen die ons lichaam ons geeft, omdat we uit balans dreigen te raken, vaak niet op. Of rationaliseren deze; 'Het moet, dus ik heb geen keus' of 'Van hard werken is nog nooit iemand doodgegaan'. Als ik terugkijk dan vond ik het destijds heel normaal dat ik slecht sliep, dingen vergat, mijn kinderen afsnauwde en alles tegelijk wilde doen. En die buik- en hoofdpijn was genetisch bepaald, zo had ik mezelf wijs gemaakt. Er zaten te weinig uren in een dag en dus had ik aan het einde van de dag structureel tijd te kort en een opgejaagd gevoel. Mezelf 'uit' zetten was zonde van de dag! En dus stond ik bijna 24/7 aan. 

Pas als je niet meer gevoed wordt door gedachten als ‘ik moet dit doen, ik moet nuttig zijn, ik moet dit af krijgen’, ontstaat er ruimte voor inspiratie en creatie. Hiermee wordt je probleemoplossend vermogen ingeschakeld. Dan pas wordt je parasympatische zenuwstelsel (je rem) geactiveerd en dalen je stresslevels. Maar met alle triggers die we de hele dag ervaren is leren ‘remmen’ een echte uitdaging. En nog maar niet te spreken van de stemmetje dat roept  dat 'niks doen' niet hoort. De verslaving aan stresshormonen is een onbewuste verslaving, die ervoor zorgt dat hyperalertheid lekker voelt. Het is misschien onze normale staat van zijn geworden. Maar hoe werkt stress?

Allereerst maken onze bijnieren het stresshormoon adrenaline aan. Daardoor spannen de spieren zich aan, versnelt de hartslag en stijgt de bloeddruk. Als de situatie bedreigend blijft, wordt het stresshormoon cortisol aangemaakt in ons brein. De hippcampus, dat onder andere ons geheugen regelt, remt gezonde stress af. Maar bij teveel stress (hoge cortisolwaarden) raakt je hippocampus overwerkt. De Amygdala veroorzaakt uiteindelijk een ontketening aan negatieve emoties (angst/depressie), wat weer nieuwe stress in het brein aanwakkert. En houdt de stress te lang aan, dan raken je bijnieren uitgeput met als gevolg dat deze minder goed gaan werken. Je cortisolwaarden worden dan juist (extreem) laag en hebt het gevoel dat je je door de dag heen moet slepen. Futloos dus. Een lage cortisolwaarde is al direct van invloed op je immuunsysteem, waardoor je vaker ziek zal zijn en minder makkelijk herstelt. Maar ook is een lage cortisolwaarde van invloed op je hormonale balans. Heb je langere tijd stress gehad, dan heb je een verhoogde kans op een onregelmatige menstruatie, PMS-klachten, hormonale migraine of extreme bloedingen.  

Maar wat gebeurt er als we eens vaker van de cruisecontrol af gaan? Gas geven en remmen. Je zult merken dat er dan ruimte ontstaat voor nieuwe ideeën, veranderingen of het oplossen van problemen. Je wordt geïnspireerd en gaat bedenken wat je hiermee kunt. Er volgt een actieve, stapsgewijze uitvoering van je ideeën. Na de fase van uitvoering volgt een fase van reflectie, om even stil te staan bij je creatie. En om bewust je opgedane lessen te integreren, zodat het proces in de toekomst nog beter kan verlopen. Daarna is het tijd om te ontspannen in rust en tevredenheid. Vanuit deze fase ontstaat vervolgens vanzelf weer een fase van inspiratie en de cyclus begint opnieuw.

De crisis, waar we nog steeds in zitten, zorgt bij veel mensen voor stress. Zorgen of je straks nog wel een baan hebt, of je het financieel kunt uithouden en hoe het met de gezondheid van jezelf en jouw dierbaren gesteld is. De paniek zorgt ervoor dat je misschien troost zoekt in ongezonde voeding, netflixen of uren scrollen op sociale media. Hiermee staat je systeem nog steeds 'aan'.  Je kunt de cirkel pas doorbreken als je jouw parasympathisch zenuwstelsel weet te bedienen. 

Het heeft mij heel veel opgeleverd! Juist door sommige dingen niet meer te doen, is er zoveel meer ruimte voor mezelf gekomen, om te kunnen ontdekken wat mij energie geeft. Ook als het tegenzit. Er is ruimte voor mijn dromen en verlangens. Ik ben helder in mijn hoofd en ben problemen de baas. Een nieuwe manier van eten en bewegen heeft duidelijk effect op mijn brein en lijf. Ik bruis van de creativiteit en ik heb nog nooit zo goed geslapen! Je moet mijn naasten vragen naar het korte lontje van toen en de lange lont van nu, om een eerlijk antwoord te krijgen over dat verschil. 

Ik heb de pijlers, waar ik zelf zoveel baat bij heb, en de kennis die ik heb opgedaan tijdens mijn studies, omgezet in een expeditie. In zeven ontdektochten (zoveel mogelijk in de natuur) ga je thematisch aan de slag met 'uit' en 'aan' staan. Je ervaart dat het één niet los staat van het ander en effect op elkaar heeft. De juiste combinatie van focus, bewegen, onthaasten, slaap, food & mood, creativiteit en discipline zorgen ervoor dat je krachtig in het leven staat. Of blijft staan! Het is een continue proces. Een manier van leven dat je, als je eenmaal ervaren hebt wat het voor jou betekent, wilt onderhouden. Door jou op een creatieve manier naar het dagelijks 'bijzonder- & buitengewoon' te laten kijken, zet je letterlijk en figuurlijk stappen op weg naar jouw te gekke manier van leven door No|Mad Lifedesign toe te passen. 

Wil je ook 'vedder' komen of heb je een vraag naar aanleiding van dit verhaal? Stuur me een bericht als ik je ergens bij kan helpen.

Enjoy!
Lidia