(Te) gek 20-21

Wat een gek jaar! Vorig jaar Kerst hadden we elkaar hard uitgelachen, als ze ons hadden verteld dat we met mondkapjes onder de Kerstboom aan huis vast zouden zitten. Hoe zou Kerst 2021 eruit zien? Vieren we dan feest met een stel aliens die zijn geland vanaf een andere planeet? Klinkt ook best gek...maar we durven het nu niet meer uit te sluiten.

Voor mij was dit een jaar van loslaten. Als we één ding geleerd hebben, dan is het wel dat we geen controle hebben over ons leven. Door me er niet tegen te verzetten, maar mee te bewegen hield ik mijn hoofd koel. Ik bleef kijken naar wat nog wel mogelijk was, in plaats van wat niet meer kon. Dit betekende dat ik alle Hoe Vedder expedities in maart cancelde en me focuste op mijn werkzaamheden die ik nog wel kon doen voor Van der Valk. Ik genoot van de tijd die ontstond om dingen te ondernemen waar ik nooit aan toe gekomen was. Zo benutte ik de reistijd die verviel voor een uurtje sporten. De caravan kreeg een make over, net als onze keuken en ik deed een studie, waarna ik me ook natuurvoedingscoach mocht noemen. Ik ging vaak op avontuur en verkende nieuwe paden, waaronder het Pieterpad en mooie mountainbikeroutes in Drenthe, Groesbeek en op Texel. 

Wat me terugkijkend het meeste opviel is de stilte die in mij oplaaide. Ik vind het heerlijk om me terug te trekken en alleen te zijn. Van nature ben ik een introvert persoon, maar ik had mezelf teveel aangeleerd om extravert te 'spelen'. Het fotograferen hield me deze spiegel voor. Ik maak al jaren foto's en dit verschoof van vakantieplaatjes naar interieur, natuur, portretten en fine art. Ik had veel volgers op Instagram na een publicatie in de VT Wonen, maar ik werd gek van alle hoekjes in huis die ik al tientallen keren had gepost. Ik begon meer in de natuur te fotograferen en dit te delen. De afwisseling vond ik veel leuker! Maar mijn bereik nam zienderogen af. Helemaal toen ik mijn foto's ging delen in combinatie met 'filosofische praat' over leefstijl. Het verslavingsmechanisme in mijn hoofd had hier toch even last van. Moet ik dan foto's blijven posten die veel likes opleveren?  

Toen ik na de eerste lockdown merkte dat iedereen elkaar ging 'overschreeuwen' op de sociale media, trok ik me steeds meer terug en genoot van het offline leven. Ik ontweek zoveel mogelijk overbodige zoomcalls en deed de dingen waarmee ik echt van belang kon zijn. En daar hoorde mijn gezin ook zeker bij. Er werd nogal iets van de flexibiliteit van de kinderen gevraagd. Nog steeds...Want nu we midden in de tweede lockdown zitten, was het weer schakelen. Thuisonderwijs, niet naar de sportclub, niet met vrienden naar de disco...En ook nu probeer ik ook hun weer mee te geven om te focussen op wat er nog wel is, in plaats van wat niet. Natuurlijk hebben we af en toe een 'bitchfight' in huis. Maar we hebben het voornamelijk gezellig met elkaar. Lucky us, want ik realiseer me dat er andere situaties zijn; eenzaamheid, financiële zorgen, huiselijk geweld, een klein huis, geen tuin of psychische klachten om zo maar wat te noemen. 

We keken vaak een film of documentaire tijdens onze gezinsbubbel-avonden. Er zijn mij twee het meeste bijgebleven en als je ze nog niet gezien hebt, dan raad ik ze je zeker aan! Het zijn A Life on Our Planet en The Social Dilemma. Na het zien van The Social dilemma wilde ik helemaal stoppen met sociale media. Ik wilde niet langer dat het algoritme, die in de documentaire op grappige wijze als mannetjes in je telefoon worden gevisualiseerd, bepalen wat ik te zien krijg of wat anderen van mij te zien krijgen. Maar wat is het alternatief als je business hebt die je aan de man wilt brengen? Een radio- of TV commercial, advertentie in de krant, abri in de bushokjes of flyers. Het kost bakken met geld om zoveel mogelijk mensen te bereiken in de hoop dat jouw klant daartussen zit.

Onder het mom 'geen tijd bestaat niet, prioriteit wel' kocht ik een nieuwe Nikon D5600. Naast het fotograferen in de natuur of onderweg, vind ik het ook heel tof om te experimenten met portretten en fine art. En ondanks dat ik geen professionele fotograaf ben, vind ik het wel het allerleukste om te doen. Niet met als doel om het perfecte plaatje te schieten (wel tof als bijverdienste), maar als middel om bewustzijnsprocessen te stimuleren. En te onthaasten. Als het werkt voor mij, waarom dan niet voor anderen? De expedities 'Fotograferen met je mobiel in de natuur', welke ik organiseerde - voordat we het woord Corona kende - waren altijd een succes! Nieuwe inzichten creëren, spelen met focus en het alledaags klein geluk ontdekken, terwijl je een heerlijk moment voor jezelf hebt. 

Toen ik eind van dit jaar werd gevraagd om voor Van der Valk in 2021 ook gedeeltelijk vanaf Texel te gaan werken moest ik opnieuw keuzes maken. Voor de zoveelste keer gooi ik het roer om; go with the flow! Naast mijn creatieve werkzaamheden voor Van der Valk Groningen-Hoogkerk en Texel, blijf ik ook onder mijn eigen vlag creatief bezig. Ik heb mijn website in een nieuw jasje gestoken en ga mijn passie fotografie op een leuke manier combineren met schrijven en coachen, maar zonder masterplannen, social mediacampagnes of 'algoritme-mannetjes' die mijn brein beïnvloeden. Zodra de maatregelen het weer toelaten, ga ik een aantal te gekke (meerdaagse) foto-expedities organiseren, waaronder op Texel en in Drenthe. Verder blijf ik in de spiegel kijken of door de spiegel van mijn camera en projecteer dit in de vorm van spiegelpraat. Ik zou het leuk vinden om met of voor je op stap te gaan om je bewust te maken dat klein geluk het verschil kan maken. 'Stop and smell the roses'.

Maak er een te gek 2021 van! 

Lidia