'Ik ben jaloers op jou, je hebt een pot met goud in handen', hoor ik haar zeggen, 'je hebt al 30 jaar dezelfde leuke man, mooie kinderen, een prachtig huis en doet alleen maar leuke dingen.' De vrouw met wie ik praat is gescheiden en heeft als alleenstaande ouder veel kopzorgen om haar jonge kinderen gehad, terwijl ze jarenlang in gevecht lag met de vader, wie een andere vrouw leuker vond. Ze belandde in een klein huurhuis, werkte keihard om elke maand rond te komen en haar kinderen af en toe te trakteren op iets extra's. Het is een vorm van stille armoede, waar nauwelijks over gesproken wordt of wat we niet willen zien. Deze groep alleenstaande moeders doet er alles aan om niet op te vallen of zielig gevonden te worden door de schaamte die ze ervaren. Ik wil een tegengeluid laten horen en besluit me als vrijwilliger aan te melden bij Quiet Groningen.
Het is zonnig buiten en binnen straalt het interieur warmte en gezelligheid uit. Ik heb alvast een kopje thee gekregen en nieuwsgierig kijk ik om me heen naar alle gekleurde meubels en knusse hoekjes. 'Die bijzondere roze kasten hebben we gekregen van een bedrijf', vertelt Marjan Moesker mij, als ze ziet dat ik ernaar kijk. We zijn echt heel blij met dit soort donaties, vooral als ze zo uniek zijn. Overal om me heen staan dozen vol magazines en voordat ik het weet ligt er eentje voor mijn neus. 'Je mag er pas na de 4 mijl iets mee doen hoor!', krijg ik als instructie mee van de projectleider van Quiet Groningen, 'Dan verkopen we de glossy's als primeur op de vismarkt'. De stichting steunt mensen die heel moeilijk rond kunnen komen. In Groningen gaat dit om 450 ingeschreven gezinnen, maar landelijk gezien hebben we het over 1 miljoen gezinnen...
Ik weet nog dat ik de tweede editie van het magazine 'Quiet 500' op mijn bureau had liggen, toen ik voor Van der Valk werkte. Vijf jaar geleden viel mijn oog op de schrijnende verhalen, die in schril contrast staan met de succesverhalen uit de 'Quote 500'. De verhalen maakten indruk op mij. Vanuit het bedrijf besluiten we om als donateur een aantal gratis maaltijden ter beschikking te stellen voor de members. Het gesprek met één van de members, wie met haar kinderen bij ons mocht eten, vergeet ik niet. Ze was zo ontzettend dankbaar. Zou jij nadat je hebt gegeten in een restaurant naar de keuken gaan om de brigade te bedanken voor het heerlijke eten? En naar de medewerkers van de Front Office en de vele bedieningsmedewerkers? Het was een luxe die ze zichzelf niet konden veroorloven en een welkome afwisseling was met de pakketten van de voedselbank.
Terwijl nu de derde editie van de Quiet 500 naast me ligt op mijn bureau, ben ik bezig met de opmaak van een Sweet Sixteen glossy. Het is voor een stoere meid, wie binnenkort zestien jaar wordt en naar Amerika gaat om te studeren. Haar ouders hebben me een opdracht gegeven om dit tijdschrift voor haar verjaardag te maken. Ik heb daarvoor allerlei verhalen bij de familie, kennissen en vriendinnen opgehaald en verwerkt in het blad. Ik had een oude Libelle uit 1948, die ik vond in de kringloop, en een moderne LINDA als inspiratiebron. Daarnaast is Esmée bij me geweest voor een fotoshoot. Bekijk hier de making off tot en met eindresultaat.
Het verhaal van Esmée lijkt op die van 'de pot met goud', vergeleken met het verhaal van Rens Pluijmen, 101 op de lijst van Quiet 500. Rens is zestien als hij zijn moeder mishandeld, omdat hij getergd wordt door woedeaanvallen. Zijn moeder zit in de schuldhulpverlening en Rens komt in de crisisopvang terecht. Nu is Rens negentien jaar en woont beschermd, omdat hij heel onhandig is met geld. Hij staat zelfs op een zwarte lijst bij de bank. 'Het lijkt wel of je de schuldhulpverlening erft', zegt hij erover. Esmée komt uit een ander nest; haar ouders betalen de dure studie in Amerika, waarmee ze de kans krijgt zichzelf te ontwikkelen en daarmee een hele andere start heeft dan Rens.
Twee weken later spreek ik Marjan weer; 'Er is € 41.000,- gedoneerd bij de 4 Mijl!', zegt ze enthousiast, 'Met de opbrengst gaan we onder andere sportabonnementen kopen. Zodat mensen een gezondere leefstijl kunnen krijgen. En workshops organiseren bij ons over gezond koken. Ook denken we aan samenwerkingen met tandartsen voor gebitsrenovaties. Heel veel mensen kunnen de aanvullende verzekering niet betalen en moeten leven met pijn'. Daarnaast benadrukt ze dat blij is met alle donaties, in welke vorm dan ook, om daarmee nog meer armoede te kunnen verzachten en mensen te versterken. In ons eerdere gesprek hadden we afgesproken dat ik de stichting zou kunnen helpen, door verhalen te maken over de zaken waarmee de stichting zich bezighoudt. En daarmee een gezicht te geven aan members, sponsoren en supporters. Dit is mijn eerste verhaal en ik hoop dat ik jou kan inspireren om te kijken wat jij met jouw 'pot met goud' kunt doen voor iemand die het minder heeft.
Ik heb alvast een hele goede suggestie! Als werkgever ben je vast alweer aan het nadenken over een eindejaarsgeschenk voor relaties en medewerkers. Door het tijdschrift Quiet 500 toe te voegen aan je Kerstpakket laat je zien dat je een maatschappelijk betrokken ondernemer bent en tegelijkertijd steun je ook een stichting, welke ontzettend goed werk verricht. Doe hier je bestelling, mail met groningen@quiet.nl of bel 050-2112969. Heb je geen interesse in de glossy, maar wil je de Quiet wel op een andere manier ondersteunen, dat kan natuurlijk ook. En ik zou het leuk vinden om dan met je in contact te komen. Dus heb jij een verhaal dat het podium verdient? Ik geef er graag handen en voeten aan voor de volgende blog in de rubriek Quiet. Laten we samen lawaai maken voor stille armoede!
Oh ja, wil je dit verhaal delen? Dit doe je voor het goede doel, om zo de stilte te doorbreken.
Laat van je horen,
Lidia
