De uitvergroting van onze oudste dochter hing al zes jaar aan de muur. Ze is nu 18 jaar en op de foto zat ze in de laatste groep van de basisschool. Ik heb inmiddels genoeg eigen werk gemaakt en duik in het fotoarchief. 'Deze?', vraag ik enthousiast. "Dat doe je toch niet, hoe gek ben je?!", riep de jongste dochter .
De foto maakte ik onlangs bij ons in de 'achtertuin'. Er stond veel wind toen we op de Groninger wei tussen de windmolens stonden. Ik had belichtingsets en reflectieschermen mee, maar het waaide allemaal om. De foto (een zelfportret) is de aftrap van een fotoproject, waarbij verschillende tijdreizigers terug naar de toekomst reizen: What the future. "Je plakt papa en jezelf toch niet op de muur!", zei ze nog eens verontwaardigd. Maar ik had de rol behang al in huis.
Eerst schroefden we het oude paneel van de muur. Au! Ik merk dat ik het moeilijk vind om afscheid te nemen van de prachtige foto van @MariekedeJJ, die via het internet de hele wereld over vloog. Na het dichten van de gaatjes smeerde ik de muur in met plaksel. Hiervoor maakte ik een mengsel van water en poeder van Bison. Het plakte niet...Nadat het voorsmeren van de muur en het insmeren van het behang zelf niet werkte, besloot ik kant en klare plaksel op te halen. Baan 1 blijft dan wel op de muur hangen....toch?
Ik heb voor de foto aan de muur gekozen voor het behang van Fotocadeau, omdat je niet hoeft te meten en knippen. De banen zijn kant en klaar (genummerd), mits je de juiste maten hebt doorgegeven natuurijk :-). Via de webshop bestel ik ook nog een kussen in de vorm van een silhouet. Als ik het hoofd van Richard, als personage uit What the future, in mijn handen heb, moet ik lachen. Deze is te gek! En besluit niet te wachten totdat het Vaderdag is om het te geven. Misschien geef ik hem dan wel een foto, welke hij zelf nog moet inkleuren. Dit - schilderen op nummer groot formaat - zag ik ook in de webshop staan, haha.
De eerste baan behang is natuurlijk het makkelijkst aan te brengen. En nu de lijm zijn werk doet probeer ik de tweede baan zo strak mogelijk tegen de eerste te plakken. Het blijft moeizaam gaan...De randen willen niet goed hechten en het scheurt als ik het opnieuw wil plakken. Ik besluit door te zetten. Als de hele foto zichtbaar is wrijf ik alles goed aan met een natte doek. Ik ben nog niet tevreden, maar besluit er een nachtje over te slapen.
De volgende dag ga ik naar de winkel om behangrandenlijm van Perfax te kopen. Daarmee smeer ik nog eens alle randen goed in. Ik merk dat het behang nog steeds niet goed hecht. Ben ik toch weer te snel geweest? Als ik op Google ga kijken zie ik dat ik de muur misschien eerst had moeten voorbehandelen. Te laat. Ik smeer de randen nog een keer in en slaap er nog een paar nachtjes over. Als het dan niet goed bij trekt, dan haal ik het er weer af...Dan laat ik de foto op plexiglas drukken en hang het aan de muur, net als ik eerder deed met een andere foto van Richard. Hij heeft er nu genoeg van. En is er klaar mee om mijn muze te zijn voor de lens. Dus! Wil je vader verrassen met een eigen&aardig vaderdag(foto)cadeau? Ik portretteer graag wat anders ;-)
Bye,
Lidia