Na het zien van de drie Belgische mannen op TV, wandeld over het Pieterpad, appte ik mijn zussen: "Zin in een drie zusketiers uitje?". Het weekend daarop vertrokken we richting Holten. Daar lieten we één auto staan en reden in de andere auto naar Hellendoorn. We hangen de rugzakken op de schouders en zetten de gps aan: we gaan op expeditie!
Al snel verlaten we Hellendoorn, door het bos en wandelen omhoog. Op de Nijverdalsche Berg stuitten we op een monument van werkkamp Twilhaar. Hier wordt de herinnering levend gehouden aan het werkkamp, waar in 1942 Joodse dwangarbeiders verbleven. Er is weinig meer bij voor te stellen. Het oogt er nu vredig en sereen. Het heuvelachtig gebied maakt deel uit van het Nationaal Park Sallandse Heuvelrug. Kenmerkend voor dit gebied zijn de uitgestrekte heidevelden. De Holterberg dankt zijn naam aan het Overijsselse dorp Holten, wat ons eindpunt van deze etappe is.
De Sallandse Heuvelrug is een 150.000 jarige stuwwal uit de ijstijd en daarmee een bijzonder onderdeel van het Overijsselse landschap. Van alle zijden is de heuvel van veraf te zien. Andersom zijn er vanaf de heidevelden veel uitijkpunten: wat een prachtige vergezichten! Zitten we in Nederland?
Op de top van de Holterberg besluiten we wat gewicht in te lossen. Onze lunch bestaat uit broodjes ei, muslibollen en vers fruit. Mijn jongste zus heeft net een nieuwe beugel en maakt ons deelgenoot van de slijmerige rituelen die daarbij horen. Als de transparante beugel veilig in het bakje zit, genieten we van ons eten en keuvelen over wat ons bezig houdt. En er worden foto's gemaakt! Dit doen we met de zelfontspanner en dat levert iedere keer weer mooie taferelen op voor de toeschouwers ;-) "Nee, niet goed, Grietje staat als een homp pudding in beeld, nog een keer, 3-2-1..." Ik ren de hele tijd heen en weer en check het beeld. "Nee, nog niet oké, mijn ogen zitten dicht", roep ik terwijl ik alweer naar mijn positie ren. Als de toeschouwers vragen of zij een foto moeten maken, dan wijzen we dat vriendelijk af. Het is onderdeel van onze drie zusketier avonturen.
Heuvelafwaarts zien we een bord : 'Canadian War Cemetery'. Ik wil er graag naartoe en moet één van de zussen overhalen 1,5 kilometer extra te lopen, ondanks haar zere voeten. Dit is één van de grootste militaire begraafplaatsen in Nederland. De 1393 graven van soldaten die gesneuveld zijn aan het einde van de Tweede Wereldoorlog liggen er fraai bij tussen de bloeiende rode rozen. Op de Canadese begraafplaats hebben naast 1355 Canadezen ook 36 Britten, 2 Australiërs en 1 Belg hun laatste rustplaats. Er liggen ook slachtoffers van de Canadese veldtocht door Noord-Duitsland van april 1945. Nabestaaden wilde niet dat zij in Duitsland (het land van de vijand) begraven zouden worden. Zo, hebben we onze geschiedeniskennis ook weer op peil! Na het ommetje ploffen we neer op het terras voor een heerlijke sorbet. Daarna zetten we de laatste kilometers in, waar we afsluiten met een lekker biertje. Eentje, we moeten nog rijden. We carpoolen eerst weer naar Holten, waarna de drie zuketiers ieder hun eigen weg gaan. Ik kan niet wachten op de volgende etappes!
Liefs,
Lidia
Reactie schrijven