
Duuster
Deze serie gaat over Groningen tussen angst en hoop. De aardbevingsproblematiek zorgt voor schrijnende situaties door hebzucht en een economie die boven alles gaat. Zien mijn kinderen hier een toekomst in dit onbestendig gebied? Valt er überhaupt nog iets te kiezen voor hen?
Ik wilde vroeger naar de grote stad Amsterdam, maar woon nu al meer dan 20 jaar in de Veenkoloniën. We konden hier wel ons gedroomde Pipi Langkoushuis kopen (lees betalen). Onze kinderen groeien
hier met veel plezier op en ons oude huis heeft gelukkig niet erg te lijden onder de scheuren. We genieten van de weidse vergezichten die Groningen heeft en de rijke cultuur. Ik had nooit gedacht
dat ik het zou zeggen:
Grunn is best mooi!
De fotoserie
Voor de samengestelde beelden uit de fotoserie fotografeerde ik de uitkijktoren Reiderwolde in Blauwestad, de Kiekkaaste in Drieborg en de sterrenhemel in Noordpolderzijl. De figuranten zijn mijn
dochters, zoekend naar stevig fundament voor hun toekomst.
Neem een kijkje in de fotogalerij die volgt en bekijk hoe de originele beelden samensmolten tot een nieuw beeld. Al scrollend kom je dan ook langs het gedicht dat ik maakte in de voetsporen van
Ede Staal.
Wie weet heet mijn volgende fotoserie Grunn in 't licht!
Werk aan de muur
Heb je interesse in de fotoserie Grunn in 't duuster om te exposeren of om als statement in je bedrijf of huis te hangen? Dan hoor ik graag van je!



Gedicht
Ede Staal, zanger van het Grunniger lied, zong;
'T Het nog nooit, nog nooit zo donker west of 't wer altied wel weer licht.
Ik maakte bij deze fotoserie aanvullend dit gedicht:
Een fonkelde maan als schone schijn
Verdoezeld de schade en de pijn
Door onheil verblind
Doorstaan generaties weer en wind
Opgeschudde grondvesten en dijken
Mensen die wegkijken
Het Groninger erfgoed staat op het spel
Mede mogelijk gemaakt door de Shell
Donkere nachten in angst en beven
geloven dat hoop doet leven
't Het nog nooit, nog nooit zo donker west
Of 't wer altied wel weer licht
Lidia Vedder








