"Mam, zullen we een spelletje doen?". "Nu even niet lieffie, geen tijd, misschien straks", antwoord ik. Ondertussen flitsen de dingen die ik nog moet doen door mijn hoofd en hoor ik op mijn telefoon het toontje van de inkomende werkmail en in de bijkeuken de piep van de droger. In de loop naar de keuken check in mijn mail en lees ik dat ik iets vergeten ben... Als ik nu niet alle ballen in de lucht kan houden, doe ik het dan niet goed?
Het is onze tijdsgeest; we moeten presteren, altijd bereikbaar zijn en goed functioneren op alle fronten. We denken een maakbaar leven te hebben en moeten vooral overal van genieten. Onze 24 uurs maatschappij maakt dat we bijna non stop met elkaar in verbinding zijn. En ja, hoe gemakkelijk is het om vanuit bed nog even dat mailtje naar een collega te sturen, waar je overdag niet aan toegekomen bent?! En als ik dan toch online ben, kan ik dat boek ook nog snel even bestellen via Bol.com. Als dan blijkt dat ik pas boven de € 25,- geen verzendkosten hoef te betalen, lig ik vervolgens nog een uur te shoppen en reken ik uiteindelijk € 125,- af. Dit is ook direct de keerzijde van onze bereikbaarheid. Als ik de mail gewoon de volgende dag 'onder werktijd' had verstuurd en het boek in de winkel had gekocht, terwijl ik daarna mijn wekelijkse boodschapjes meenam, dan had ik die avond in bed kunnen genieten van een mooi boek.
Digitale-ik versus echte-ik
Vraag jij jezelf weleens af hoeveel tijd je jezelf gunt om ECHT te genieten? En dan bedoel ik niet de geniet momentjes die je deelt op sociale media; de gemaakte digitale-ik momentjes, maar de
echte-ik momenten. En weet je die twee nog te onderscheiden van elkaar?
Als ik naar mijn puberdochter en haar vrienden kijk, dan vraag ik me af in hoeverre er sprake is van een echte ik...Nagenoeg hun hele leven speelt zich online af en de druk is groot. Apps als
Snapchat verplichten hun aanhangers om twee keer per dag een snap te versturen, want anders ben je je snapdagen kwijt. En als de snapdagen worden afgenomen, dan houdt het leven op, zo begrijp ik
van mijn dochter. "Het echte leven?", check ik nog voor de zekerheid bij haar. Het antwoord is ja. Als haar snapdagen worden afgenomen dat heeft het allemaal geen zin meer, vertelt ze me...
De (digitale) druk is groot, zover is duidelijk. Het aantal burn outs onder jonge vrouwen en 40 plussers stijgt snel. We moeten op alle vlakken goed presteren en een leuk leven hebben/delen. We
ervaren te weinig tijd, doordat we geen keuzes durven te maken en onrealistische verwachtingen van onszelf hebben.
Haast je langzaam
Tijd om even stil te staan. Vertragen. Niet slaap, maar rust biedt hiervoor uitkomst. 's Nachts slapen we netjes de uren die we nodig denken te hebben en dan begint onze dag. De dag die vol
zit met allerlei belangrijke zaken. We moeten werken, boodschappen doen, koken, vriendschappen bijhouden, uitjes plannen, familie bezoeken, het huis wordt ook niet vanzelf schoon en misschien
hebben we zelfs nog wat werk mee naar huis genomen. Uitgeput vallen we ’s avonds op de bank en kijken dan nog wat ‘ontspannen’ naar de televisie of op onze mobiele apparaten tot het tijd is
om weer naar bed te gaan. De hele dag hebben we geen moment rust genomen, want in deze drukke wereld lijkt ‘nietsdoen’ op tijdverspilling.
De betekenis van nietsdoen is natuurlijk voor iedereen verschillend. Want is onderuitgezakt en ontspannen op de bank wat appjes checken nietsdoen?
Mijn digitale-ik heeft soms ook teveel macht. Al scrollend door de verschillende tijdlijnen ben ik soms uren verder en vraag ik me af of iedere dag zo leuk moet zijn als de tijdlijnen me doen
geloven. Mag een dag ook gewoon een keer niet leuk zijn? Moet we ook gewoon niet af en toe iets doen waarvan we niet genieten? En mag ik ook gewoon iets niet goed doen of kunnen? Ik merk op dat
ik in mijn hoofd zit en mijn echte-ik ontwaakt. Ik besluit offline de natuur in te duiken. Ik zie en ruik de lente om me heen en ben mijn boodschappenbriefje binnen no time helemaal kwijt. Ik
maak foto's van het prachtige jonge groen en geniet van de warme zonnestralen op mijn lichaam als ik mijmerend langs de waterkant zit. Als ik later die middag mijn dochter uit school haal doen we
een spelletje en drinken samen een glas ranja. Daarna vouw ik de was op en schrijf mijn boodschappen op een lijstje. De keuze om de mailbox pas morgen weer te openen voelt goed en ik heb energie
voor tien. Ik bedenk me dat des te meer ik in een dag wil proppen, des te drukker mijn week gaat worden en des te minder mijn humeur wordt. Door even stil te staan en 'niets te doen' ervaar
ik juist meer ruimte...Hoezo geen tijd?
Ik merk door bewuste tijd te nemen voor mezelf, dat ik een gezelliger en relaxter leven heb. Even stilstaan en het moment pakken, waaraan je anders zo snel voorbij holt. Door te bewegen, de
neus in de wind te gooien en in de rustgevende natuur of op de camping, kom ik eerder bij mijn gevoel en creativiteit. Hierdoor bieden zich vaak nieuwe mogelijkheden aan, die ik eerst over
het hoofd zag. De dingen die ik echt belangrijk vind, zoals tijd met mijn gezin doorbrengen, avonturen beleven en nieuwe dingen ontdekken, staan namelijk niet op mijn to-do lijst. Dus als ik deze
lijst als leidraad neem, doe ik per definitie niet wat ik het belangrijkste vind.
Wil jij ook ervaren wat stilstaan en 'nietsdoen' met je doet? Of wil je weten wat belangrijke pijlers voor jou zijn?
Dan is de workshop Wandelcoaching of Fotograferen in de
natuur misschien iets voor jou.
Let's explore,
Lidia
Reactie schrijven