over mij
'Lidia Vedder', zei ik, als ik me voorstelde als jong meisje. 'Hoe verder?', vroegen ze dan vaak. En ik herhaalde dan mijn naam, maar het bleef vaak onduidelijk. 'Hoe verder ja?', hoorde ik opnieuw. Vonden ze hun eigen woordgrap te leuk of snapten ze echt niet dat het mijn achternaam is...Hoe Vedder was geboren.
Ik ben opgegroeid in Veendam. Thuis was ik aanwezig en drong mijn vele plannen op aan mijn twee zusjes. Als het moest stelde ik zelfs contracten op, zodat het ging zoals ik wilde (schaam). We traden op voor familie als het L.A.M. theater (Lidia, Anita, Margriet) met mixers voorzien van een laagje aluminiumfolie als microfoons. Buitenshuis was ik juist erg verlegen en trommelde mijn vader op als ik buiten 'klierjongens' was tegengekomen. Mijn moeder naaide altijd liefdevol appels op de kniegaten van mijn maillots...#klungel
Van jongs af aan ben ik al een bezige bij. Tekenen, schilderen, schrijven, fotograferen en mijn kamer tien keer per jaar veranderen. Ik wilde dan ook dolgraag naar de Kunstacademie. Maar het werd uiteindelijk de middelbare Hotelschool, omdat ik zakte voor de Havo. Ik mocht in het laatste jaar stage lopen op een marketing & communicatie afdeling en daar ben ik me vervolgens in gaan specialiseren. Daarnaast bleef ik altijd druk met creatieve projecten en richtte in 2007 mijn eigen 'speeltuin' op: Hoe Vedder.
Hoe Vedder ontwikkelde zich met mij mee en veranderde af en toe van koers en gezicht. Tijdens en na de studie Lifecoaching waren het mijn foto's die me bewust maakte waar ik me graag aan spiegel. Fotografie is beeld en met dat beeld vertel je een verhaal; over jou, over de missie/visie van jouw bedrijf,
of over je familie. Ik wil mijn creatieve brein, de liefde voor fotografie en de kennis over communicatie en coaching inzetten als middel om 'vedder' te ontwikkelen.
Ik ben een ondernemende persoonlijkheid, maar vind alle randzaken die bij het ondernemen komen kijken veelal gedoe. Daarom focus ik mij zoveel mogelijk op de dingen waar ik energie van krijg: fotograferen, storytelling, creëren en avonturieren. Zonder haast, dat is mijn uitdaging in deze snelle maatschappij. Juist als je vertraagt heb je meer aandacht voor klein geluk en voel je waar je hart sneller van gaat kloppen.
'Stop and smell the roses'
Lidia
