"Schrijf je nog wel over je 'Toekan' expedities?", vroeg Stijn Langebeek -General Manager van Van der Valk Hotel Groningen-Hoogkerk- mij vorige week, toen hij tegenover me zat te werken. Ik vertelde hem dat wij, toevallig of niet, dat weekend zouden afreizen naar Apeldoorn om Van der Valk Hotel Apeldoorn - de Cantharel te bezoeken. De producten uit eigen tuin hadden mijn interesse gewekt, net als het Huisje James dat naast het hotel en restaurant op het landgoed staat. Als ik op de website ontdek dat er van april t/m oktober een toffe outdoortent midden in het groen, achter het hotel staat, met prachtige uitzicht over de Ugchelse enk, sta ik te popelen om af te reizen!
We hadden bedacht om de fietsen van de meiden mee te nemen op ons fietsenrek, zodat wij bij het hotel alleen nog twee fietsen voor onszelf hoeven te huren, om de prachtige omgeving te kunnen
verkennen. In de auto kwamen we tot de ontdekking dat we de fietssleutel van Chloë vergeten waren. Haar fiets was op slot het fietsenrek op gegaan. En nu? Vanuit de auto ging ik als een
secretaresse aan de slag. Eerst een belletje met de Cantharel om te vragen of we drie
fietsen kunnen huren. Helaas krijg ik te horen dat alle fietsen al verhuurd zijn. En dus open ik Google om te checken waar we fietsen kunnen huren. De OV-fiets in Den Bosch was ons goed bevallen,
alleen blijken ze in Apeldoorn alleen fietsen via KEO Bike aan te bieden. Nadat ik de app geïnstalleerd heb, reserveer ik eerst één fiets, wat slechts vijf euro kost. Ondertussen zijn we aan het
brainstormen hoe we bij aankomst de boel gaan organiseren. Er passen immers maar twee fietsen op het fietsenrek. Dat betekent naar het hotel, twee fietsen eraf, naar het KEO punt, twee fietsen
erop, weer naar het hotel, twee fietsen eraf, weer naar het KEO punt en de laatste fiets erop...Ik merk dat ik er niet vrolijker van word. Als ik even later een bevestiging van KEO in mijn
mailbox zie binnenkomen, lees ik dat we de fiets binnen een half uur moeten ophalen. Maar we moeten nog anderhalf uur rijden! Ik besluit Rooth66 te bellen. Dit bedrijf verzorgt namelijk ook de
fietsen voor Van der Valk. Raak! Ze hebben nog drie fietsen voor ons, maar ook daarvoor moeten we twee keer heen en weer rijden. Aangekomen in het hotel probeer ik toch nog een keer of er
misschien drie fietsen voor ons zijn. Een half uur later springen we met z'n allen op een fiets!
Met de fietsroute uit het hotel bij de hand, fietsen we richting de schaapskooi. Als we nog maar net vertrokken zijn vermoeden we dat er iets mis is met onze versnellingen. Ze staan namelijk op
de lichtste versnelling, maar we komen nauwelijks vooruit. Al gauw komen we erachter dat we ons in behoorlijk 'oneffen' gebied (dekzandruggen) bevinden en we een beroep moeten doen op onze
kuitspieren. Eenmaal de 'rug' beklommen, vliegen we weer stukken naar beneden. Na een korte stop bij de schapen komen we aan bij Radio Kootwijk. Helaas kunnen we niet naar binnen en halen
onze informatie van het internet op onze telefoon: "In 1923 begon de P.T.T. op deze afgelegen plek transoceanische telegrafie via de lange golf. In de directe nabijheid van de zenders werden
huizen voor medewerkers gebouwd. Sociologisch was het dorp een smeltkroes van regionale, religieuze en culturele identiteiten, die uitmondden in een bijzondere samenleving met een, tot halverwege
de jaren zestig, uitzonderlijk rijk verenigingsleven in een unieke sociale context."
De meiden vinden deze informatie vooral saai en spotten liever een edelhert en dus fietsen we verder over de schilderachtige paden. Als we bij de grootste zandverstuiving van West Europa aankomen stappen we weer af. Hier op het Kootwijkerzand treffen we verschillende kunstenaars van het Kunst Collectief Barneveld. Zij creëren nieuw werk voor de tentoonstelling 'Over Grenzen' die in het najaar in Museum Nairac tentoongesteld wordt. De kunstwerken werpen licht op wat grenzen met een mens doen. Werken ze beperkend, beschermend, worden ze opgezocht, overschreden, vervaagd, duidelijk gemaakt? Zijn de grenzen van vroeger gelijk aan die van tegenwoordig? En terwijl ik in gesprek ben met deze mensen en geïnspireerd raak door de omgeving en hun verhaal, is de rest van mijn gezelschap al in de uitkijktoren geklommen. Ik kom hun achterna en vertel ze dat het op deze plek in de zomer 50 graden kan worden, maar tegelijkertijd ook rond het vriespunt in de nacht. "Leuk", hoor ik, terwijl er een selfie gemaakt wordt.
Naast een paneel met dieren uit de oertijd erop afgebeeld, spotten we onderweg geen wilde dieren meer. Tenminste, als we de 'wilde wespen' niet meerekenen dan. Waarschijnlijk hadden we hiervoor vroeger ons bed uit gemoeten of moeten wachten op de schemering. Maar dit zou de dag erop goed gemaakt worden met een bezoek aan de loslopende aapjes in de Apenheul.
Na de fietsroute van 37 kilometer in het glooiende landschap met temperaturen van 30 graden voelden de beentjes een beetje als pudding aan. En dat werd er, na een heerlijk biertje in de hangstoel buiten op de veranda, niet beter op. We hadden de meiden beloofd om in Apeldoorn te eten, maar ook nu leek onze last minute actie in de soep te lopen. "We zitten vol", was de reactie van restaurants in de stad, maar even later ook bij de receptie van de Cantharel. We hadden inmiddels echt geen zin meer om dit heerlijk landgoed te verlaten en gooiden nogmaals opnieuw onze charmes in de strijd om een tafeltje te bemachtigen. Een half uur later zaten we aan een tafeltje met wit linnen, de menukaart, twee biertjes en twee Lipton green.
Na het eten besluit ik een rondje te wandelen over de hoeve. Ik loop langs de enorme moestuin en beland op een waanzinnige plek! Ik stuit op een ruimte midden in het bos met een aantal idyllische
huisjes. Het is inmiddels rond half negen en het lijkt wel alsof ik een sprookje binnen wandel. Overal branden kaarsjes, er brandt een kampvuurtje en overal waar je kijkt zijn gezellige hoekjes
waar je wat kunt eten en drinken of zelfs spelletjes kunt spelen. De medewerkster vertelt me dat ze druk bezig is om alles klaar te zetten voor de gasten die zo komen, na hun diner in Huisje James. Ze krijgen dan een kopje koffie of thee en kunnen daarna afsluiten met een borrel. Ik zie de
mensen op het terras zitten en heb spijt dat we hier niet een tafeltje geboekt hebben. Deze plek hier midden in het bos is niet verrassend vanzelfsprekend, maar verrassend anders! Wauw. Als ik
even later weer terug wandel kom ik langs de outdoor tent, waarover ik had gelezen op de website. Ook deze plek overtreft al mijn verwachtingen. En in gedachten zie ik mezelf hier al een
Expeditie Bag to Basic geven. Dit landgoed heeft alles waar de pijlers van Hoe Vedder op gebouwd zijn: natuur, creativiteit, gezonde voeding en genoeg mogelijkheden om te bewegen. De kunst van
het onthaasten ervaren en nieuwe mogelijkheden ontdekken om jezelf te kunnen vernieuwen.
De volgende ochtend schijnt de zon al over het landgoed als ik het gordijn opzij schuif en vanaf het balkon over de groente- en bloementuin kijk. De tuin is maar liefst 6500 m2 en wordt onderhouden door een team van 6 medewerkers. Ik ben nieuwsgierig naar de tuin, omdat wij bij Van der Valk Hotel Groningen-Hoogkerk ook bezig zijn met het opzetten van een moestuin. Net als hier bij de Cantharel willen wij ook samenwerken sociale werkplaatsen en mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt een plek geven, waar zij een zinvolle bijdrage aan de maatschappij kunnen leveren. Maar ik zie al snel dat wij nog een weg te gaan hebben. Het doet mij daarom goed te horen, dat men hier ook is begonnen met 350 m2.
Ik vind het mooi om te ervaren hoe de tuin als een soort rode draad in alle facetten van het bedrijf terug komt. De zonnebloemen die ik in de tuin zie staan, zag ik ook in de vaasjes op tafel staan bij het ontbijt. De verse onbespoten groenten en kruiden lagen gisteren op ons bord in het restaurant, de ValkVers auto bezorgt maaltijden bij de mensen thuis in de regio Apeldoorn en er rijdt een SRV wagen rond. Daarnaast worden er worden diverse activiteiten aangeboden, zoals een kookworkshop aan Cantharel's keukentafel of workshop 'Zoek je ingrediënten', met producten uit de tuin. De passie voor de natuur spat ervan af.
Twee dagen, één nachtje is te kort voor een verblijf bij Van der Valk Hotel Apeldoorn - de Cantharel. Het Klompenpad bewandelen, de mountainbikeroutes fietsen, een tocht met de huifkar maken, de roofvogelshow bezoeken en een workshop volgen, hebben we allemaal niet kunnen doen. Eind 2019 opent de nieuwe wellnesstuin met zwembad en staan wij te popelen om een vervolgbezoek te plannen. Met diner in Huisje James! En wie weet kan ik je dan in 2020 uitnodigen voor de Expeditie Food & Mood in de outdoortent van de Cantharel...
Lidia
Reactie schrijven