Mijn ijsbolletje was al aan het smelten toen ik terug kwam van het toilet. Onderweg kwam ik van alles tegen wat me inspireerde en dus vuurde ik mijn vragen op de eerste de beste medewerker af; 'Zijn de kurken die aan de muur hangen kunst of functioneel?', 'Kunnen jullie 365 dagen per jaar producten uit eigen tuin oogsten?', 'Zijn hier wildplukwandelingen?'. Toen ik even een stilte liet vallen, maakte de gastheer hier direct gebruik van om me te laten weten dat het culinaire hoogstandje al een poosje op tafel stond...Ik was zo overweldigd door de plek, de inrichting, de natuur, de gerechten en de gastvrijheid, dat ik misschien niet genoeg focus had voor waar het eigenlijk om draait in dit landhuis: onthaasten.
Ik was er onlangs voorbij gefietst; bij Rikus in Eext. Het landhuis viel me op omdat er groenten te koop werden aangeboden voor het huis. Ik baalde ervan dat ik weer geen rugzak om had gedaan tijdens mijn mountainbikerit, want even verderop in het dorp tref ik verse honing aan in een kraampje op de brink. Ik moet gauw terug naar dit waanzinnig mooie gebied, zo dicht bij huis, besluit ik. Eenmaal thuis Google ik direct het landhuis en mijn hart maakt een sprongetje als ik het volgende lees; "Omdat we zoveel mogelijk gebruikmaken van verse ingrediënten uit de directe omgeving en uiteraard uit onze eigen tuin, werken onze koks met een wisselend menu. We koken als het ware met 'de oogst van de dag'. Een klein feest. Elke dag weer." Hier wil ik eten! En dus reserveer ik direct een tafel.
We worden ontvangen in de lounge met een drankje en een amuse, terwijl de gezellige haard de ruimte verwarmd. Ik merk direct dat mijn ontdekkingsdrift met me aan de loop gaat. De sfeer is op mijn lijf geschreven door een mix van vintage en moderne & natuurlijke materialen. De basis is van hout, beton en glas. Doordat veel van de buitenwanden van glas zijn, is binnen verbonden met buiten. Ik kan het niet laten om tijdens onze gezellige zit naar buiten te schieten, als ik de zon door de wolken zie schijnen op een oude boom met een schommel. Met mijn telefoon in de aanslag probeer ik deze prachtige plek te documenteren. Het is een plek waarvan ik droom om er zelf ooit te kunnen leven. Een plek waar je de zon kunt zien opkomen en ondergaan, waar de tijd lijkt stil te staan en waar ruimte is voor een buiten&gewone leefstijl.
Als ik even later weer gezellig met een wijntje bij de vleugel zit, worden we opgehaald en meegenomen naar het restaurant in het voorhuis. Daar staat een plankje met culinaire verrassingen voor ons klaar. Er wordt gewerkt met producten passend bij het seizoen. Daarom is de menukaart bij Rikus ook heel overzichtelijk, je kunt kiezen uit een 3-, 4- of 5-gangen diner. De kok maakt gerechten met de producten die voorradig zijn, rekening houdend met eventuele dieetwensen. Ik vind dit concept te gek! Hier komt creativiteit, duurzaamheid en gezondheid samen. De gewassen krijgen de natuurlijke tijd en de aandacht die ze verdienen, zonder kunstmest en bestrijdingsmiddelen. Dit komt tot uiting in de smaak, maar misschien nog wel belangrijker; in hoe je je voelt. Want wat je eet staat onlosmakelijk verbonden met je energielevel. Hoe korter de de lijn van het 'oer'product naar jouw lichaam is, des te minder is het bewerkt, des te meer voedingsstoffen er zitten er in dat wat je eet. Dit wetende is het tegelijkertijd ook een lust voor het oog om de creatieve en smaakvolle creaties voorbij te zien komen.
De medewerker wie ons het hoofdgerecht brengt vertelt met veel liefde over het gerecht dat hij voor ons neer heeft gezet. Zo horen we ook dat het vlees van een dorp verderop vandaan komt en het wild door de eigenaar zelf geschoten wordt in Duitsland. Het smaakt verrukkuluk! Naast het restaurant zijn er in het landhuis ook nog acht luxe hotelkamers en drie vergaderruimtes. Verder ontdek ik nog een private diner ruimte in de serre. Vanwege de corona kunnen er minder tafels in het restaurant staan, waardoor er nu in de tuinzaal ook nog tafels geplaatst zijn voor de lunch en het diner. Omdat deze ruimte behoorlijk hol klonk, is één wand voorzien van mos. Een mooie natuurlijke oplossing die er waanzinnig mooi uitziet en het geluid dempt. Als ik na het hoofdgerecht en mijn toiletbezoek weer aanschuif en Richard me op mijn gesmolten ijs wijst, schudt hij zijn hoofd en lacht. Hij zal mij nooit snappen, maar laat me lekker mijn gang gaan. De kracht van ying en yang. Als we onze koffie op hebben moeten we helaas afrekenen, omdat we ook nog een theatervoorstelling hebben. Deze plek vraagt om een langer, zo niet meerdaags verblijf. Er valt nog veel meer te ontdekken, zoals de 'grootste vergaderzaal' van Nederland zoals ze het zelf noemen. Het is een uniek stukje bos achter op het landgoed dat ze op een originele wijze delen met liefhebbers van natuur, cultuur en creativiteit. Wie weet een prachtige plek om een buiten&gewone expeditie te houden. I will be back!
Stop and smell the roses,
Lidia
