De buienradar werd al dagen angstvallig in de gaten gehouden, maar beloofde niet veel goeds voor het Pinksterweekend. Ik hoorde zelfs een weerman zeggen dat dit het koudste Pinksterweekend ooit zou worden. Toch pakte ik vol enthousiasme mijn regenjas, een dik vest en mijn bikini in en appte mijn zussen in de Sisters-appgroep: 'Stook die hottub maar alvast op, Winterwoods here we come!'. Drie zusketiers, met drie boodschappentassen vol met wijn, worst, kaas en andere ingrediënten, gaan 'down under' in de Drentse bossen.
We worden afgezet in een druilerig Schoonloo door onze ouders, die ons wel wilden brengen. Ze kijken verbaasd rond op het Winterwoods terrein en zeggen dat we altijd kunnen bellen om ons op te halen, als we eerder naar huis willen. Daarna wensen ze ons sterkte en vertrekken. Ik hoorde ze nog hardop denken; 'Waar heeft Truus (mijn nickname) ze nu weer mee naartoe genomen...' Het was één van mijn ontdekkingen op Insta, waardoor mijn haat-liefde verhouding met dit platform nog steeds stand houdt. De tekst 'Overnachten in een yurt met hottub, yoga en meditaties, hiken, mountainbiken en broodbakken op een waanzinnige plek in het bos' zorgde ervoor dat ik binnen een uur mijn zussen had gemobiliseerd en op de boek-knop had gedrukt. En nu stonden we in onze yurt met veel te veel boodschappen, zonder koelkast en stroom...De kunst van het loslaten.
Er staat een zak vol met hout en lucifers in de yurt. Als idioten beginnen we met het maken van vuur. We leggen wat blokken hout in de vuurschaal buiten en steken wat aanmaakblokjes aan. Het lijkt eerst prima te lukken, totdat het enorm begint te roken en het vuur het voor gezien houdt. We proberen het daarna met tijdschriften, blaadjes en takken, maar na een aantal minuten vuur en vlam gezien te hebben weer die rookpluim...We krijgen les en horen dat we eerst kleine blokjes moet hakken, welke je als een soort Jenga neerlegt, met in het midden twee aanmaakblokjes. Als dit goed in de fik staat, zet je er een 'tipi' van dunne houtblokken overheen. Ook deze constructie moet goed vlam vatten, waarna eindelijk de dikke houtblokken erop gelegd kunnen worden. We zijn er nog geen twee uur en ruiken nu al naar echte survivors :-0
Een paar wijntjes later, laten we ons idee om te koken in de pan boven het vuur, varen en pakken het camping gasstel erbij. De kipfilet is nu een stuk sneller gaar en even later genieten we van een heerlijke maaltijd voor onze tent. De volgende dag volgt een druk programma: om 9.00 uur staat er een koud water training in de Ieberenplas gepland, om daarna om 10.45 uur de tipi in de duiken voor een yogales. We hadden al een paar keer geoefend, door (met vorst!) in een meer te dippen en in de koude Noordzee te springen. Maar het bleef bij een snelle dip. Nu moesten we meer dan twee minuten onder water blijven bij 6 graden... We hadden al snel in de gaten dat onze eigen experimenten niet goed uitgevoerd waren. Onze jumping jacks in de bikini waren niet handig geweest. Nu moesten we met onze kleren aan gecontroleerde ademhalingsoefeningen doen, waardoor je lijf begon te tintelen. Dat was het moment om onze kleren uit te doen en rustig het water in te lopen met de handen gekruist voor de borst. Langzaam laten we ons, op het teken van de trainer, zakken. Het is koud en ons lichaam gaat ons proberen te verleiden om te vluchten, vechten of bevriezen. Onze adem stokt en we moeten geconcentreerd blijven op onze ademhaling. Ik ben rustig en merk dat ik al snel mijn ademhaling weer onder controle heb. En kan zelf genieten van de prachtige natuur om mij heen. Na 3 minuten lopen we er weer langzaam uit en dan komt het; het wauw effect! Ik raad het iedereen aan, wat is dit te gek. We kleden ons aan en lopen naar de tipi.
Tijdens de yogales knappert het vuur midden in de tent en volgen we de instructies op. Wat leuk om dit met z'n drieën te doen, bedenk ik me, als we in de downward facing dog staan. En dan gaan we straks nog hiken en in de hottub! Maar na de yogales gaan we eerst weer een vuurtje maken en ons ontbijt/lunch. Ook mijn zus skipt haar thuis haar ontbijt, waardoor wij maar twee maaltijden per dag eten. Mijn andere zus doet niet mee aan die ongein en heeft al een bak havermout achter de kiezen. Met de tassen vol chips, worst en chocolade denk ik dat we onze principes ook gauw laten varen, maar eerst trekken we eropuit. Al na een paar honderd meter hebben we een discussie en komen good-old-sister-fights weer om de hoek kijken. We zetten een fles wijn in voor degene die gelijk heeft en al gauw klopt de route welke we hebben gekregen niet meer. We besluiten onze Google Maps aan te zetten en naar de uitkijktoren Holmers-Halkenbroek te lopen. Als we in de regen de toren hebben beklommen, proberen we de route (draad) weer op te pakken, maar ook dit mislukt. Uiteindelijk komen we met onze eigen navigatie weer op Winterwoods aan en duiken de hottub in, die helaas niet heel erg warm is. Maar met een paar wijntjes en lekkere hapjes op de badrand zijn we dat al snel vergeten!
Na een warme douche en een heerlijk éénpans-pompoenschotel-gerecht duiken we onze yurt in, waar een laag vuurtje zorgt voor een behagelijke warmte. We vallen na iets gelezen te hebben snel in slaap. De volgende dag beginnen we met het hakken van hout. En een ontbijt....we hebben onze principes gisteren in de hottub achtergelaten. Het regent en we lezen wat met een kop koffie en bokkepootjes bij de kachel. Als het iets droger lijkt te worden springen we op de mountainbike en vertrekken richting voormalig Kamp Westerbork. Het was leuk om te zien dat de projecten waaraan ik nog gewerkt heb nu eindelijk gerealiseerd waren. Toen ik zo'n zeven jaren geleden voor het Herinneringscentrum Kamp Westerbork werkte, waren we al bezig met het terugplaatsen van een originele wagon en barak. En het conserveren van de woning van de kampcommandant Gemmeker. Het had veel voeten in de aarde, maar mooi om te zien hoe het is gelukt om de geschiedenis meer tastbaar te maken en te behouden! Het blijft een beladen plek en de mooie herinneringen van mijn jaren op deze bijzondere werkplek komen weer boven drijven. Ik prijs mezelf gelukkig.
We komen nat terug en zien dat er nu dat er een zeil over de hottub ligt. Het water is daardoor heerlijk op temperatuur en duiken er gelijk in. Even later worden we getrakteerd op zelfgemaakte glühwein en wentelteefjes. We hebben het alvast over ons volgende uitje en denken aan een hike in de bergen. We spreken uit dat we verrast zijn dat we nog niet zat van elkaar zijn en dat de regen geen enkele invloed heeft gehad op onze gemoedstoestand. Het buitenleven doet ons alle drie goed. En als we even later een enorme plensbui over ons heen krijgen in de tobbe, trekken we nog een Desperado open en proosten op de drie Zusketiers die het enorm naar hun zin hebben.
Die avond doen we nog een spelletje in de gezamenlijke tent en kruipen daarna vroeg in onze warme yurt. We bespreken nog een paar van onze issues en hebben daarnaast ook veel lol. Met ons gevoel voor zelfspot zit het wel goed. Humor is onze gemeenschappelijke deler, zonder zaken te bagatelliseren. Het maakt het leven frivool, inclusief alle scherpe kanten die er ook bij horen. Morgen laten we onze lege flessen achter en vertrekken met twee boodschappentassen minder weer richting huis. We verheugen ons alweer op ons volgend avontuur!
Stop and smell the roses,
Lidia
