Fjoertoer Terschelling

De afgelopen week had bomvol gestaan met activiteiten en ik kwam mijn gele post-it briefjes overal tegen. In mijn jaszak zaten de boodschappen, op de koelkast hing de strakke planning met de activiteiten van de kids, mijn huiswerk hing aan de computer en zelfs de mobiel was afgeplakt met gele plakkers. Herken je dat, dat je alleen in de doe-stand staat? Als weegschaal snak ik dan naar wat tegenwicht en een weekend Terschelling bood uitkomst. Alle zintuigen werden weer volop opengezet door de natuur, beweging, lekker eten en een geweldige B&B.
Mocht jij nu denken 'wha, ik wil mijn to do lijstjes ook even laten voor wat ze zijn, maar dat me lukt niet', wees je dan eens bewust van je gedachten en hoe vaak het woord 'moet' hierin voorkomt. Gelukkig zijn we onze gedachten niet!

Samen met vriendin Isa vertrok ik afgelopen vrijdag naar Terschelling om daar op zaterdagavond de Fjoertoer te wandelen. Een wandeling langs lichtbakens op het strand, in de duinen en door het bos. De B&B is voor twee nachtjes vastgelegd en is gevestigd in een oude pastorie uit 1907 in Hoorn. Bij aankomst voel ik me direct thuis. De houten trap, de hoge houten plafonds, vintage spullen en de geur doen me denken aan ons eigen (oude) huis. Bed & breakfast De Pastoari wordt gerund door Flang en Willemijn met liefde voor de natuur, oude spullen, muziek en lekker eten. Het wordt al donker als we aankomen en we besluiten met een fles wijn uit de koelkast in onze kamer te duiken en onze voeten te sparen voor de dag erna. Om me af te sluiten voor de kerkklokken plug ik mijn oordoppen in en verwonder me de volgende ochtend bij daglicht over de prachtige omgeving waar deze B&B staat. De pittoreske  kerk staat in de achtertuin, evenals een hottub, verschillende loungestoelen, houtkachels, een moestuin en de schuur waarin je naar de TV kan kijken, een plaatje kunt luisteren, een boekje kunt lezen én kunt genieten van een uitgebreid ontbijt. De haast glijdt van ons af en de to do lijstjes zijn naar de achtergrond verdwenen. 

We laten de dag komen zonder plannen te maken, maar weten wel dat we om 21.40 uur moeten starten in Midsland. Op de gehuurde fietsen aan de overkant van de B&B rijden we 's ochtends door de bossen naar de zee. Het uitgestrekte strand, het geluid van de zee en de zilte lucht zorgen ervoor dat alle zintuigen aangezet worden. Als moeder merk ik ook direct weer de impact van de klok op en het ritme uit het dagelijks leven en hoe fijn het is om nu even met niets of niemand rekening te hoeven houden. Opstaan en eten wanneer, en doen wat je wilt.  Op het strand zijn we helemaal alleen en er zijn speciaal voor ons podia aangelegd (dat brengt liefde voor de natuur ;-)), waarop we onze poses kunnen doen in de door ons bestelde zon. Met een yogadocent als reismaatje is een zonnegroet op het strand een ware belevenis. Het zet je hart wagenwijd open en je hoofd uit.

Als ik even later de impact tot me neem van het immense strand en de krachtige zee, dan besef ik me hoe belangrijk het is om steeds weer die balans in mezelf te zoeken. Niet opgeslokt te raken door de waan van de dag, de sociale media, de e-mails en de verplichte nummers. Ik koester de vrijheid van geest en de vrijheid als persoon die ik heb, om dat te creëren. Om de zorgen die ik heb over het opvoeden, mijn geliefden en het werk, te kunnen compenseren door het mooie te kunnen zien van dat wat er nu is. En dus niet wat ontbreekt, er was of nog moet komen. Wij kunnen ons leven maken en breken. Wij kunnen ervoor kiezen bewust met ons denken om te gaan en zo te kiezen voor een fijn leven. Ik besef me heel goed dat ik mijn denken niet ben en dat ik het leven via het denken zo kan vormen en kleuren zoals ik dat wil, zo kan ik mijn eigen werkelijkheid creëren. Dat dit besef er is, betekent niet dat ik meester ben over mijn eigen brein. Maar je kunt jezelf wel trainen om je wel of niet te laten beïnvloeden door deze gedachtes. Op die manier kun je meer sturing geven aan je eigen leven en makkelijker je doelen en dromen bereiken. 

Isa en ik hebben ook dromen. In de voorjaarszon op het terras van Heartbreak Hotel, een te gekke fifties strandtent in Oosterend, hebben we het hierover. Isa geeft yogalessen aan bedrijven en particulieren. Ik ben bezig om mijn eigen coachpraktijk op te bouwen. Een interessante match; mindfulness, yoga, leefstijl en coaching. Het kan allemaal helpen om onze piekerende gedachten te temmen en het heft in eigen hand te nemen. We hebben samen al de workshop 'Meer voelen Minder denken' vormgegeven, maar Terschelling inspireert ons om verdere mogelijkheden te verkennen. We zijn hardop aan het dromen; wat te denken van een meerdaagse reis? Een cadeau voor lichaam en geest, die je weer in je eigen kracht zet. Yoga, een kookworkshop, fotograferen in de natuur, wandelcoaching op het strand...
We fietsen verder en belanden in Midsland, waar de voorbereidingen aan de start van de Fjoertoer al in volle gang zijn. We nemen nog een witbiertje op het terras en eten even later in een gezellig tapastentje, zonder enig gevoel van tijd te hebben. Na het eten besluiten we de bus naar het startpunt te pakken en te kijken of we eerder kunnen starten, omdat het rond de klok van half negen blijkt te zijn. Eenmaal daar zien we aan de petjes, keycords en officiële wandeluitrustingen dat het menens is en wij in de voorbereiding tekort zijn geschoten. We lopen uit het fuik waar we niet doorheen mogen met onze stempelkaart en besluiten om het dorp heen te lopen en als zwartlopers aan te haken in de menigte. Als we op het strand belanden is het donker, staan de sterren te stralen aan de hemel en zorgt het spektakel aan licht voor een 1001nacht-sprookje. We drinken wijn op het strand bij een vuurkorf en haken na 9 kilometer af door de opspelende blessure van Isa. Een taxibus rijdt ons nog langs de route en zet ons af bij de vuurtoren. "We made it!", roepen we uit, als we weer invoegen om de finish over te steken. 
Geen speltje, geen pet, geen keykord, geen volbrachte tocht, maar geleefd in het moment en het beste daaruit gehaald. We hebben gepraat, gelachen, gedroomd, stilgestaan, naar ons lichaam geluisterd en genoten van alles wat op ons pad kwam. Terschelling; je bent magisch!

Let's explore!

Lidia